Τηρώντας την παράδοση των τελευταίων χρόνων που θέλει τον ΕΟΣ Αγρινίου να ταξιδεύει στο εξωτερικό, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος (το κάναμε τετραήμερο), διοργανώθηκε από 15 έως 18 Ιούνη πετυχημένη εκδρομή στο Μαυροβούνιο και στην Κροατία. Το Σάββατο 14 Ιούνη το πρωί, δύο λεωφορεία με 100 περίπου μέλη και φίλους του συλλόγου κάθε ηλικίας, ξεκινώντας από το Αγρίνιο και περνώντας από τα σύνορα της Κακαβιάς, με συνοδό και ξεναγό μας την Χρύσα, Ελληνίδα  από τους Αγίους Σαράντα, διασχίσαμε όλη σχεδόν την Αλβανία, από το νότιο και ελληνόφωνο τμήμα της και τις πόλεις Αργυρόκαστρο και  Τεπελένι, στη συνέχεια Fieri και Bar, μέχρι τα βόρεια σύνορά της και τη Σκόδρα.

Άφιξη το απόγευμα στην παραθαλάσσια πόλη Μπούντβα (Budva) του Μαυροβουνίου, με τη γεμάτη εμπορικά καταστήματα και εστιατόρια μεγάλη παραλία της,  την πανέμορφη εντός των τειχών της παλιά πόλη, με τα όμορφα κτίρια, τα Μουσεία και τους Ναούς, αλλά και τις βραδινές προτάσεις για διασκέδαση.

Την επόμενη μέρα ο προορισμός μας ήταν λίγο πιο βόρεια, η πόλη Κότορ (Kotor) του Μαυροβουνίου με πληθυσμό περίπου 14.000 κατοίκους. Χτισμένη μέσα στο λεγόμενο νοτιότερο  φιόρδ της Ευρώπης, με πολύ πράσινο όπως και όλη η μικρή αυτή χώρα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Σημαντικό μεσογειακό λιμάνι των Δαλματικών Ακτών όπου καταπλέουν μεγάλα κρουαζιερόπλοια με χιλιάδες τουρίστες που έρχονται να θαυμάσουν την παλιά πόλη με τα παλάτια, τα πανέμορφα κτίρια και τους σημαντικούς καθολικούς και ορθόδοξους ναούς και οι πιο γενναίοι, όπως πολλοί από μας, να ανέβουν τα 1.200 σκαλοπάτια που οδηγούν στο Ενετικό κάστρο απ’ όπου η θέα είναι εξαιρετική. 

Η Κυριακή ήταν αφιερωμένη στην πιο όμορφη ίσως πόλη των Δαλματικών Ακτών, το Ντουμπρόβνικ (Dubrovnik), τη νοτιότερη πόλη της Κροατίας, με πληθυσμό 44.000 κατοίκους. Για αιώνες ήταν μετά την Βενετία το σημαντικότερο λιμάνι των Βενετών στην Αδριατική και σήμερα ένα δημοφιλές τουριστικό κέντρο, με δικό της αεροδρόμιο. Η πόλη είχε ολόκληρη σχεδόν καταστραφεί κατά το εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του ’90 και ξαναχτίστηκε με υποδειγματικό τρόπο και σεβασμό στην παραδοσιακή της αρχιτεκτονική. Από το 1979 είναι και αυτή μνημείο της Unesco. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς εκεί και τι να προλάβει να δει σε λίγες μόνο ώρες σε μια πόλη μουσείο! Με τα πανέμορφα πέτρινα κτίρια, τους ναούς, τα μουσεία, τα πλακόστρωτα στενά της δρομάκια με τα εξαιρετικά κάθε λογής μικρά και μεγάλα μαγαζιά! Να γευτεί  λιχουδιές και γλυκίσματα και να απολαύσει τον καφέ και το ποτό στα ωραία στέκια της. Ξεναγός μας εδώ η Αγγελική, μια έξυπνη και μορφωμένη Σέρβα, η οποία λόγω του εμφυλίου πολέμου είχε ζήσει 6 χρόνια φιλοξενούμενη στη Λάρισα και μιλούσε πολύ καλά τη γλώσσα μας. Πριν φύγουμε από το Ντουμπρόβνικ μερικοί όπως ορίζει το έθιμο, χάιδεψαν τη μύτη στο άγαλμα γνωστού λογοτέχνη κοντά στο δημαρχείο, ώστε να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν!

Την ημέρα της επιστροφής μετά την καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία της ομάδας πάνω από το νησάκι του Αγίου Στεφάνου, το πρόγραμμα είχε στάση στο Δυρράχιο (Dures), την αρχαία Επίδαμνο-Δυρράχιον, δεύτερο σε μέγεθος και σημασία λιμάνι της Αλβανίας, με τα πανύψηλα αλλά και κακόγουστα κτίρια στην παραλία, αλλά και τα σπουδαία ρωμαϊκά και βυζαντινά μνημεία (αμφιθέατρο, τείχη, κ.λπ), καθώς και το πολύ ωραίο Αρχαιολογικό Μουσείο με άρωμα Ελλάδας στα εκθέματα.

Και επιστρέφοντας από το ίδιο συνοριακό πέρασμα που είχαμε βγει, ξαναγυρίσαμε στη σκληρή  καθημερινότητά μας γεμάτοι όμως ωραίες αναμνήσεις και εικόνες. Τι κι αν τα χιλιόμετρα που διανύσαμε ήταν πολλά όπως και οι ώρες στο λεωφορείο, τι και αν κουβαλήσαμε μαζί μας τη ζέστη και την υγρασία του Αγρινίου και οι καιρικές συνθήκες ήταν λίγο δύσκολες, η διάθεση όλων, η συνεργασία και η συνέπεια ήταν σε πολύ υψηλό βαθμό και όλοι απολαύσαμε ένα τετραήμερο που θα μας μείνει αξέχαστο. Μέχρι το επόμενο!  

Κείμενο - φωτογραφίες: Κώστας Τσόλκας