29η Ιουλίου 2012 ο ΕΟΣ Αγρινίου ξεκινάει για μια ακόμη «νέα περιπέτεια». Διάσχιση του φαραγγιού στο Πλατανάκι Ευρυτανίας.

Απ το Αγρίνιο 34 μέλη του Ορειβατικού πήραμε το δρόμο για το πανέμορφο φαράγγι, που βρίσκεται σε μια διαδρομή γεμάτη από έλατα και απαράμιλλη φυσική ομορφιά.  Η πρόσβαση μέχρι το σημείο έναρξης της πορείας διεξήχθη ομαλά παρά το γεγονός ότι μεγαλύτερο μέρος του δρόμου είναι χωματόδρομος. Μικρές στάσεις για μια ανάσα, φωτογραφίες  και για οδηγίες απαραίτητες  απ τον αρχηγό της ομάδας Χρυσόστομο Κωστάκη και τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου λίγο έξω απ την Ιερά Μονή Προυσσού, το χωριό Καστανιά και την θολωτή γέφυρα, το σημείο αφετηρίας μας.
Αφότου η οδική πορεία με τα αυτοκίνητα έφτασε στο τέλος της, σειρά είχε η περιπέτεια μας με τα πόδια. Ένα μικρό κατηφορικό, πέτρινο μονοπάτι μας οδήγησε στα πλατάνια κάτω από τα την θολωτή γέφυρα και την πρώτη επαφή μας με το κρύο νερό του φαραγγιού. Η αίσθηση μοναδική.
Το φαράγγι στην διάθεση μας να το θαυμάσουμε, να χαρούμε και γιατί όχι να απολαύσουμε μερικές βουτιές στα νερά του, καθότι Ιούλιος. Το γεγονός ότι σε ορισμένα σημεία το βάθος του ήταν αρκετό, η βοήθεια των έμπειρων μελών του συλλόγου για κάποια άτομα ήταν επιτακτική. Υπήρχαν και σημεία που η στενότητα του φαραγγιού σου προκαλούσαν ένα δέος, ένα φόβο, η φυσική αρχιτεκτονική του ήταν αυτή που μετέτρεπαν αυτά τα συναισθήματα σε θαυμασμό για τα κομψοτεχνήματα της φύσης. Και μετά ένα ξέφωτο σου έδινε την ευκαιρία να «συνέλθεις» και φυσικά να απαθανατίσεις όλες αυτές τις εικόνες στον φωτογραφικό φακό.
Τα λόγια σε αυτές τις διαδρομές είναι φτωχά μπροστά στις φυσικές εικόνες που αντικρίζουν τα μάτια, τα συναισθήματα που νιώθει όλο το είναι και στα όσα αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του μυαλού κατά την διάρκεια και το τέλος της πορείας.
Η πορεία διήρκησε γύρω στις 5 ώρες διάσχισης μέσα από πέτρες, άφθονο κρύο νερό και κάποιας μικρής εξάντλησης, προς το τέλος, λόγω και της παραμονής αρκετής ώρας στο νερό.
Ο τερματισμός, το έπαθλο, για κάθε συμμετέχοντα καθώς επίσης και τα υλικά λάφυρα (εδέσματα και κρύα μπύρα) που μας περίμεναν στο χωριό Καστανιά έσβησαν με μιας κάθε ίχνος κούρασης που υπήρξε. Ο δρόμος της επιστροφής είχε δρομολογηθεί και ήταν το επόμενο που μας περίμενε. Για κάποιους με μια μικρή παράταση για ένα καφέ στον Προυσσό και για άλλους χωρίς καμιά καθυστέρηση.

Γεωργία Χατζηγιάννη, μέλος ΕΟΣ Αγρινίου.

Φωτογραφίες: Πάνος Καλτσάς.